Labna i jej słynny łuk

 Pierwsze opisy Labna, czyli Starego Domu pochodzą z 1842 roku, kiedy dotarli tu J.L. Stephens i F. Catherwood. Jednak samo miasto jest znacznie starsze. Prawdopodobnie zamieszkiwane już w 200 roku p.n.e. największy splendor osiągnęło pomiędzy 600, a 900 rokiem naszej ery. Wciąż nie wiadomo jak dużym miastem była Labna. Z dawnego splendoru zachowało się raptem kilka budowli. Nie wiadomo również jak licznym była miastem, ale sądząc po odnalezionych ponad 60 chultunes, czyli zbiorników na wodę deszczową, liczba mieszkańców mogła być znaczna. Najważniejszymi budowlami w Labna są Pałac (El Palacio) pochodzący prawdopodobnie z 862 r.n.e. Jest, to najdłuższa tego typu, dwukondygnacyjna budowla licząca około 120 metrów. Podobnie jak w większości miast Majów regionu Puuk, tak i w Labna, Pałac ozdabiają kunsztowne ornamenty i maski. Na jednym z narożników widnieje upiorna wręcz maska boga Chaca z rozwartą paszczą węża, trzymającego ludzką głowę. Z Pałacu do kolejnej budowli zawiedzie nas droga  sacbe. A jest nią Łuk z Labna (Arco de Labna), najbardziej znany budynek w mieście. Stanowi najlepiej zachowany przykład sklepienia pozornego stosowanego przez majańskich architektów. Łuk ma 5 metrów wysokości i 3 metry głębokości. Po jego bokach znajdują się dwa niewielkie pomieszczenia, a całość jest bogato zdobiona w mozaiki ukazujące m.in. majańskie chaty z dachami pokrytymi strzechą, a zdobionych piórami. W nieznacznej odległości od Łuku znajduje się wieża widokowa El Mirador. Jest, to budowla słabo odnowiona, za to z imponującym grzebieniem na szczycie dachu. W pobliżu wieży możemy zobaczyć chultunes wciąż spełniający swą rolę i wypełniony wodą. W 1996 roku Labna wraz z kilkoma innymi miastami szlaku Puuk została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.